ALL IN

Pianist Adrien Chicot (Parijs, 1977) speelde in diverse groepen zoals het Sammy Thiebault Quartet, het Julien Alour Quartet, het Jean Philippe Scali Sextet en diverse anderen. Dit was zijn eerste album onder eigen naam, het verscheen in november 2014 na zijn eerste album Williwaw ook uit 2014 onder de naam van trompettist Julien Alour. Waarom dit album dan recenseren, wel het werd opnieuw uitgegeven en het is absoluut de moeite waard.

Chicot is te horen in een trio bezetting met Sylvain Romano op contrabas en Jean-Pierre Arnaud op drums. Op twee na zijn alle composities en arrangementen van Adrien Chicot, “Present” is een gezamenlijk werk van het trio en “Duke Ellington’s Sound of Love” is van Charles Mingus. Zoals al eens eerder opgemerkt is het pianotrio een van de klassieke combinaties in de jazz, denk aan de trio’s van Oscar Peterson, Errol Garner, Bill Evans Brad Mehldau, Esjbörn Svensson en Ahmad Jamal om maar enkele sterk uiteenlopende voorbeelden te noemen.

Luisterend naar dit album wordt het wel duidelijk waarom het opnieuw is uitgebracht, knappe composities en superieur samenspel zijn de kenmerken en zorgen voor een fantastisch debuut. Het gaat onmiddellijk los met het openingsnummer “Addiction”, een echte swinger met vette basgeluiden, zwierig bekken geweld en heerlijk subtiel pianospel. Ook in “Sunday Mood” blijft het tempo relatief hoog, Romano laat een fraaie solo horen op zijn bas. “All-in” heeft een lekker in het gehoor liggend thema dat steeds weer terugkeert, aanstekelijke muziek. “Jou’s Ballad” is uiteraard een relaxte ballade, heerlijke klanken waarop het prima wegdromen is, fantastische pianist deze Chicot. In “Braun’s Family Blues” gaat het tempo weer flink omhoog getoonzet door het swingende spel van Romano en Arnaud, hierbij kun je niet stil blijven zitten !

Het fantastische “Duke Ellington’s Sound of Love” van Mingus krijgt hier een smaakmakende uitvoering die het nummer nog eens extra in de verf zet. “Granit Dance” met vooral Chicot op de voorgrond uptempo in het begin, schakelt daarna over in een medium tempo waarin het triogeheel gelijkwaardig overkomt qua bijdragen. Het album wordt afgesloten met het gemeenschappelijk gecomponeerde “Present”, alweer een doorwrochte compositie met een ijzersterk thema dat vooral duidelijk maakt dat dit trio kwalitatief erg sterk voor de dag komt met hun debuut !

SOUND OF EYMET

In vervolg op het heruitgebrachte debuutalbum van Adrien Chicot volgt hier een recensie van zijn nieuwste album, ditmaal geen trio maar een quintet. De bezetting luidt als volgt: Adrien Chicot (piano), Ricardo Izquierdo (tenorsax), Julien Alour ( trompet, flugelhorn), Sylvain Romano (contrabas), Antoine Paganotti (drums). Alle composities en arrangementen zijn van Adrien Chicot, de opnamen vonden plaats in Espace culturel d’Eymet in september 2022.

Er valt nauwelijks een vergelijking te maken tussen zijn debuut en zijn laatste album want Chicot weet zich hier omringd door twee extra muzikanten hetgeen de klankkleur natuurlijk volledig veranderd. Met trompettist Sylvain Alour nam Chicot in 2014 zijn eerste album op, Alour is een gevestigde naam in de Franse jazz, vooral met zijn quartet, Ricardo Izquierdo kwam ik ook al regelmatig tegen bij het recenseren van Franse jazz, beiden zijn topklasse.

Het album opent met het mediumtempo “Chic o’clock” met fraaie solo’s van Ricardo en Julien en soepel spel van Chicot die de verbindende factor vormt in het quartet. In het nummer met de intrigerende titel “If white keys were black” is het genieten geblazen van het gloedvolle geluid van Alour op de flugelhorn. Hetzelfde kan gezegd worden van Izquierdo op tenorsax. In “Searching the sound” kunnen we genieten van het fraaie basspel van Sylvain Romano dat de inleiding vormt van wederom een fraaie compositie van Chicot.

“Boubou’s bubbles” is een plechtstatige compositie met fraai samenspel. “Fiesta y siesta” is een feestelijk nummer in een feestelijke mediterrane atmosfeer en een uitblinkende Izquierdo, het nummer ademt de sfeer van de Blue Note albums uit de jaren ’60, voorwaar een groot compliment voor Chicot als componist en het geweldige samenspel van dit quartet. Het album wordt afgesloten met een echte uitsmijter “Funk for Slem”, inderdaad een lekker funky nummer met Chicot op de Fender Rhodes en een goed in het gehoor liggend groovy ritme, een prima afsluiter van een uitermate geslaagd album.

Jan van Leersum.